Τι θα πούμε στα παιδιά που δεν «πέρασαν»;

Το εξαιρετικό κείμενο ενός εκπαιδευτικού που αξίζει να διαβάσουμε!

Γράφει ο Σταύρος Γρόσδος, Διδάκτορας Οπτικοακουστικού Γραμματισμού και Δημιουργικής γραφής στην Εκπαίδευση, τέως Σχολικός Σύμβουλος για περισσότερα από 10 χρόνια.

ΠΡΟΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ…

Τη χαρά σας την έζησα… πριν κάποια χρόνια… και με το παραπάνω… Είμαι κι εγώ περήφανος για το παιδί μου, τ’ ανίψια μου, τα παιδιά των φίλων μου…

Αλλά πες τε μου:

Τι θα πούμε στα παιδιά που δεν «πέρασαν»;

Τι θα πούμε στα παιδιά που «πέρασαν» σε σχολή η οποία δεν ήταν στην πρώτη τους προτίμηση; (θα διαπραγματεύονται αντικείμενα για τα οποία δεν ενδιαφέρονται και πιθανότητα θα δουλέψουν σε εργασία που δεν θα επιλέξουν).

Τι θα πούμε στα παιδιά, όταν θα μας ρωτήσουν γιατί τους στερήσαμε ένα ή δύο από τα καλύτερά τους χρόνια, εξαναγκάζοντάς τα να απομνημονεύουν ατελείωτες σελίδες και μετά τις εξετάσεις να τις ξεχνούν;

Τι θα πούμε στα παιδιά, όταν διαπιστώσουν ότι τα πρωτοσέλιδα αυτών των ημερών ουσιαστικά νομιμοποιούν όλα τα αρνητικά του λεγόμενου εξεταστικού συστήματος, δηλ. τα φροντιστήρια, την παραπαιδεία (χάθηκε ο όρος, κανείς δεν τον αναφέρει δημόσια;), τις υπέρογκες οικονομικές επιβαρύνσεις, την απομνημόνευση κ.ά.

Τι θα πούμε στα παιδιά, όταν με το ξεκίνημα της φοίτησής τους θα διαπιστώσουν το χαμηλό επίπεδο σπουδών (σε ορισμένες σχολές, -όχι σε όλες), για τον τρόπο που προσφέρεται η γνώση (μονόλογος, διαλέξεις κ.λπ.) και θα αναρωτηθούν: «Άξιζε τον κόπο;…».

Τι θα πούμε στα παιδιά, όταν ανακαλύψουν ένα πανεπιστήμιο χωρίς συλλογική δράση, χωρίς δημοκρατικές νησίδες και πρωτοβουλίες αλλαγών;

Τι θα πούμε στα παιδιά, όταν διαπιστώσουν ότι υπάρχουν φροντιστήρια για να περάσεις και πανεπιστημιακά μαθήματα (!);

Τι θα πούμε στα παιδιά, όταν διαπιστώσουν ότι οι σπουδές που επέλεξαν οδηγούν στην ανεργία ή στη μετανάστευση;

Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, να είμαστε ευτυχισμένοι και περήφανοι, αλλά μήπως ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, γιατί κάτι κάνουμε στραβά;